Kategorie
    • Aktualności
    • Aktywnie
    • Cecilies språk- og kulturhjørne
      • Nivå B1/B2
      • Nivå B2/C1
      • Nivå C1
    • Covid-19
    • Dzieci
    • Kulinaria
    • Kultura
      • Felieton
      • Film
      • Literatura
      • Muzyka
    • Na czasie
    • Opinia
      • Moim okiem
    • På norsk
      • Kronikk
    • Po godzinach
    • Podróże
    • Polecane
    • Polityka
    • Polityka lokalna
    • Popularne
    • Społeczeństwo
      • Historia
      • Lokalnie
      • Ludzie
      • NAV
    • Środowisko
    • Warto przeczytać
    • Wędkarstwo
    • Wybory 2021
    • Wydarzenia
    • Zdrowie
      • Kręg po kręgu
    • Українською
    Facebook Twitter Instagram YouTube
    Facebook Instagram Twitter YouTube
    Razem Norge – polska gazeta w NorwegiiRazem Norge – polska gazeta w Norwegii
    Subskrybuj
    • Kristiansand
    • Społeczeństwo
    • Dzieci
    • Aktywnie
    • Kultura
    • På norsk
    • Українською
    Razem Norge – polska gazeta w NorwegiiRazem Norge – polska gazeta w Norwegii
    Strona główna»Zdrowie»Żałuje zmiany płci. Teraz chce ostrzec innych
    Zdrowie

    Żałuje zmiany płci. Teraz chce ostrzec innych

    By Maria Zaitzewsky Rundgren11 grudnia 2022Brak komentarzy9 minut czytania
    Mikael i Linda. Foto: Veronika Kindblad
    Udostępnij
    Facebook Twitter LinkedIn Email

    Dysforia płci wzrosła w Szwecji o 1800 procent od lat 60. XX wieku. Jednocześnie nie ma miejsca na dyskusję o tym ekstremalnym wzroście.

    Artykuł pochodzi z portalu allas.se i został opublikowany za jego zgodą.

    Mikael wcześnie poczuł, że coś się dzieje z jego tożsamością. Poznał miłość swojego życia, Lindę. Będąc już z nią w związku zmienił swoją legalną płeć na żeńską. Jednak przyjmowane hormony tylko pogorszyły jego samopoczucie, dlatego zaczął zmniejszać dawki estrogenu. Siedem lat później otrzymał odpowiedź, dlaczego kwestionował swoją tożsamość płciową.

    Już jako dziecko Mikael Rehlin Kruse był duszą poszukującą. Czuł, że nigdzie tak naprawdę nie pasuje, miał trudności w szkole i z interakcjami społecznymi. Czuł się inaczej, ale nie potrafił określić, dlaczego. Gdy miał 25 lat poznał w pracy sześć lat od niego starszą Lindę. Zostali parą, a po niespełna roku kupili wspólne mieszkanie.

    – Linda była energiczną i zmotywowaną osobą, która chciała się rozwijać. Miała wiele cech, do których ja sam dążyłem. Wciąż szukałem swojej tożsamości i chciałem dalej ją odkrywać. Z Lindą mogłem porozmawiać o wszystkim – mówi Mikael i przyznaje z uśmiechem, że nie rozumiał, że kobieta jest w nim zakochana, dopóki nie powiedziała mu tego wprost.

    Mikael szybko jej wyznał, że lubi ubierać się w damskie ciuchy. Wiele dziewczyn prawdopodobnie zareagowałoby negatywnie. Ale nie Linda.

    – Nie obchodziło mnie to i dałam mu swobodny dostęp do mojej garderoby. Chciałam pomóc mu odkryć jego kobiecą tożsamość, jeśli dzięki temu poczułby się lepiej. W tym procesie pojawiły się pytania o to, czym jest kobiecość i co jest typowo kobiece – mówi Linda dodając, że osoby transseksualne często widzą kobiecość stereotypowo, tzn.: osoba z dużym biustem, mnóstwem makijażu, w szpilkach.

    Ale czy te atrybuty naprawdę składają się na kobietę?

    – Sam szukałem dobrego samopoczucia. Dla mnie to nie było nic seksualnego, ale poszukiwanie tożsamości, w której czułbym się jak w domu – mówi Mikael.

    Mikael zaczął brać hormony, ale nigdy nie przeszedł żadnych operacji potwierdzających płeć.

    Eksplorując swoje kobiece ja, Mikael pomyślał, że znalazł sposób na swój zły nastrój.

    – Zagubiłem się w sobie i myślałem, że muszę stać się kobietą, żeby czuć się pełnią. Nigdy tak naprawdę nie wylądowałem w męskiej tożsamości i czułem się z tym komfortowo, więc pomyślałem, że przejście sprawi, że poczuję się lepiej…

    Proces związany ze zmianą płci

    W tamtym czasie nie wiedział, że ma zespół Aspergera (autyzm wysokofunkcjonujący), a także ADHD, które są wrodzone i dziedziczne. Wiele trudności, z którymi żył, jest typowych dla osób ze spektrum autyzmu.

    Mniej więcej rok po spotkaniu z Lindą, Mikael rozpoczął proces związany ze zmianą płci, ponieważ przypuszczał, że jego problemy mogą wynikać z dysforii płciowej, czyli stanu, w którym osoba czuje, że ciało nie pasuje do tożsamości płciowej i to powoduje cierpienie.

    Wtedy poczuł, że chce się zestarzeć jako kobieta. Ludzie wokół zachęcali go i wspierali w jego drodze.

    Brał estrogen i chciał mieć operację piersi. Zmienił płeć prawną i przyjął imię Julia. Dzięki temu uzyskał dostęp do sfery kobiecej, takiej jak kobiece szatnie.

    – Jednak nie czułem się tam komfortowo, głównie ze względu na inne kobiety. Wciąż miałem męskie genitalia, czułem się źle – mówi.

    Nigdy nie przeprowadzono operacji piersi i dzisiaj Mikael jest za to wdzięczny.

    Negatywna reakcja na estrogen

    Leczenie estrogenem wpłynęło na jego życie emocjonalne, przez co cały związek został wystawiony na próbę. Linda opowiada, że Mikael – lub Julia, jak go teraz nazywano – zawsze był trochę nerwowy i łatwo się irytował. Ale chociaż było to trudne, nigdy nie mieli chcieli się poddać. Ich miłość nadal była silna i w 2016 roku pobrali się.

    Mikael-Julia był nadwrażliwy i łatwo się obrażał. Poszukiwanie własnej tożsamości jest samo w sobie trudne, a przyjmowanie estrogenu jeszcze bardziej to utrudniło.

    Po sześciu miesiącach Mikael zaczął brać inhibitory testosteronu, aby jego ciało stało się bardziej kobiece. W tamtym czasie nie przeprowadzono z nim wywiadu lekarskiego, by sprawdzić, jak zareagował na estrogen ani jak się czuł w okresie przejściowym.

    W 2015 roku cierpiał z powodu przemęczenia i depresji. Wejście po schodach sprawiało, że był wyczerpany. Myślał, że to ze względu na stres lub słabą kondycję. Ale badania krwi wykazały, że cierpiał na ciężką anemię, która była konsekwencją inhibitorów testosteronu. Ponadto cierpiał na sezonowe alergie, prawdopodobnie na estrogen. Mikael nigdy wcześniej nie był uczulony.

    Zakwestionował swoją zmianę

    Para opisuje lata 2013–2020 jako najciemniejszy okres w ich życiu. Bo chociaż Mikael zrobił wszystko, by żyć jako kobieta, wcale nie czuł się lepiej. Pomylenie tożsamości jest powszechne wśród osób z autyzmem.

    – Kiedy jedna osoba ma ADHD, dynamika relacji często ulega zniekształceniu, ponieważ druga osoba przejmuje rolę rodzicielską. Tak właśnie było z nami i to nie jest zdrowe w związku – mówi Linda.

    – Gdybym otrzymał diagnozę wcześniej, prawdopodobnie nigdy nie wybrałbym zmiany płci –  mówi Mikael. Foto: Veronika Kindblad

    Kiedy Mikael zdał sobie sprawę, jak bardzo hormony zniszczyły jego ciało, a on wcale nie czuł się lepiej psychicznie, zaczął kwestionować swoją przemianę. Czy to naprawdę była odpowiedź na jego poszukiwanie tożsamości?

    – Myślałem, że będę regularnie obserwowany – mówi i opowiada, że w 2021 zaczął zmniejszać estrogen, ponieważ czuł się źle. Zaczął kwestionować, czy będzie żył jako kobieta i chciał ocenić, jak by się czuł bez estrogenu. – Doszedłem do wniosku, że nie chcę tego kontynuować i że odpowiedź na moje poszukiwania leży prawdopodobnie gdzie indziej – dodaje Mikael.

    Dysforia płci dotyczyła autyzmu

    W listopadzie 2021 przeszedł nowe badanie neuropsychiatryczne. Już po pierwszej rozmowie lekarz zrozumiał, że jest to spektrum autyzmu. Kiedy otrzymał wiadomość, że ma zespół Aspergera i ADHD, elementy układanki ułożyły się w całość.

    – Moje poszukiwania nigdy nie dotyczyły dysforii płci, ale autyzmu i ADHD. W końcu otrzymałem odpowiedzi na poszukiwania tożsamości, które prowadziłem całe życie. To była wielka ulga. Pomylenie tożsamości jest powszechne wśród osób z autyzmem. Więc to nie ja się myliłem, to mój mózg pracował w inny sposób – mówi Mikael.

    Kiedy wraz z Lindą zaczęli zagłębiać się w badania nad tranzycją (zmianą płci) i autyzmem, zdali sobie sprawę, że związek jest powszechny – osoby z autyzmem i innymi diagnozami neuropsychiatrycznymi częściej doświadczają dysforii płci. Zaczęli zastanawiać się, czy poszukiwanie tożsamości nie jest czasem zakorzenione w autyzmie, a nie w rzeczywistym problemie dotyczącym płci.

    – Przejście w okres zmian bez uprzedniego dokładnego zbadania przyczyn leżących u podstaw, może mieć poważne konsekwencje. Tranzytowanie to proces zmieniający życie i trzeba być naprawdę świadomym tego, co się robi. Opieka zdrowotna ma tutaj dużą odpowiedzialność – mówi z naciskiem Mikael.

    Krytyczni wobec umożliwienia dzieciom zmiany płci

    Fakt, że para chce przedstawić swoją historię wynika z tego, że krytycznie ocenia, jak łatwo opieka zdrowotna i prawo aprobują dziś pragnienie zmiany płci. Nowa ustawa w Szwecji, gdzie mieszkają, proponuje, aby dzieci od dwunastego roku życia, za zgodą opiekuna i bez ingerencji systemu opieki zdrowotnej, miały możliwość zmiany płci prawnej.

    – Jest w tym coś niebezpiecznego! Dzieci otrzymują hormony blokujące dojrzewanie, które wpływają na nie do końca życia, nie dowiadując się, dlaczego czują, że żyją w niewłaściwym ciele. Dysforia płci wzrosła w Szwecji o 1800 procent od lat 60. XX wieku. Jednocześnie nie ma miejsca na dyskusję o ekstremalnym wzroście – mówi Linda.

    – Gdybym otrzymał diagnozę wcześniej, prawdopodobnie nigdy nie wybrałbym zmiany płci –  mówi Mikael.

    Zarówno Linda, jak i Mikael są zdenerwowani jednostronnością debaty i przymykaniem oczu na fakty. Aktywiści trans uważają, że wzrost wynika z bardziej otwartego i akceptującego społeczeństwa.

    – Do pewnego stopnia może tak być. Jednocześnie wydaje się dziwne, że tak wielu młodych ludzi jest dziś przekonanych, że zmiana płci pozwoli im odnaleźć swoją tożsamość. Skończyłem na torze trans, ponieważ miałem autyzm – mówi Mikael Rehlin Kruse.

    Dziś czuje się lepiej

    Mikael uważa, że ​​operacje narządów płciowych powinny być dozwolone tylko po dokładnym badaniu lekarskim i psychologicznym. Ponieważ, kiedy już to się stanie, nie ma odwrotu.

    Zastanawiają się z Lindą czy wzrost dysforii płci, który rozpoczął się w 2014 roku, kiedy Facebook i Instagram stały się popularne, wynika m.in. z nowej subkultury trans, która zachęca młodych ludzi do zmiany płci.

    Zarówno Linda, jak i Mikael są zdenerwowani jednostronnością debaty i przymykaniem oczu na fakty. Aktywiści trans uważają, że wzrost wynika z bardziej otwartego i akceptującego społeczeństwa. Foto: Veronika Kindblad

    – Jeśli to kwestionujesz lub problematyzujesz, jesteś oskarżany o transfobię. Jeśli jesteś przeciwny temu, by dzieci otrzymywały hormony hamujące dojrzewanie, opowiadasz się za śmiercią dzieci przez samobójstwo. Jest tyle nienawiści… Ja mieszkam z osobą transpłciową od siedmiu lat i wiem, o czym mówię, kiedy mówię, że to ma swoją cenę – Linda podkreśla, że ​​nie należy podchodzić do tego zagadnienia zbyt lekko.

    Mikael kiwa głową na znak zgody.

    – Wylądowałem na torze trans, bo miałem autyzm. Przez siedem lat byłem bardzo zmęczony, ospały i ograniczony hormonami. Nasz związek został wystawiony na próbę. Mogłem poświęcić czas i energię na inne rzeczy, na przykład karierę, ale zamiast tego dużo energii poszło na złe samopoczucie. Wszystko kręciło się wokół mnie i mojej tożsamości. W pewnym sensie to siedem straconych lat – mówi cicho Mikael.

    – Dziś jesteśmy w dobrym miejscu i czuję się znacznie lepiej – kończy Mikael, wspierany przez Lindę.

    Fakty o trans

    Wspólne dla osób transpłciowych jest to, że tożsamość płciowa i/lub ekspresja płciowa nie pasuje do płci prawnej.

    Termin transpłciowy obejmuje osoby, które chcą zmienić swoje ciało i/lub zmienić płeć prawną (transseksualiści i niektóre osoby niebinarne), osoby, które nie utożsamiają się ani z płcią żeńską, ani męską (np. bigender, genderqueer, nonbinary, intergender), osoby używające ubrań oraz inne atrybuty, które zwykle uważane są za typowe dla płci innej niż przypisana tobie (transwestyta).

    Trans nie ma nic wspólnego z orientacją seksualną, chodzi o tożsamość płciową.

    Diagnoza dysforii płci opisuje cierpienie, które pojawia się, gdy ciało i postrzegana płeć nie pasują do siebie.

    W ubiegłym roku w Szwecji 450 osób złożyło wniosek o zmianę płci. To siedem razy więcej niż w 2012 roku.

    0,4 procent populacji to osoby transpłciowe

    Źródło: RFSL

    Udostępnij. Facebook Twitter LinkedIn Email

    Warto przeczytać

    Norwegowie aresztowani za przemyt 82 kilogramów kokainy

    Gwałtowny skok cen żywności od 1 lutego

    Zakaz wjazdu „elektrykami” na prom

    Zostaw kometarz Anuluj komentarz

    Lise Klaveness. Kobieta w świecie (męskiego) futbolu

    Wydarzenia 5 kwietnia 2022

    O Lise Klaveness, większość z nas usłyszała dopiero niedawno, kiedy świat obiegły jej zdjęcia z…

    Szczepienia przeciw Covid-19. Pierwsze roszczenia o odszkodowanie za skutki uboczne wśród dzieci

    10 maja 2022

    Historia wierszowana – Polskie wynalazki

    15 sierpnia 2021

    Nadchodzi ocieplenie

    15 lutego 2021

    Nareszcie mniej ograniczeń podróżnych!

    24 września 2021

    Eskalacja strajku nauczycieli

    22 sierpnia 2022

    Jeszcze tylko jeden deszczowy dzień. Potem pogoda się zmieni

    29 lipca 2021

    Це відбувається вже ЗАРАЗ! ЛАСКАВО ПРОСИМО НА POLSKE FILMDAGER 2022

    30 września 2022

    Jak polscy innowatorzy zmienili świat

    8 lipca 2021

    Oscarowe kino norweskie

    14 stycznia 2022

    Darmowa pomoc prawnika

    1 sierpnia 2021

    Mobilna stacja testowa w Kristansand

    29 marca 2021

    Poświąteczne testowanie

    3 stycznia 2022

    Wiktor – Verdensrekordholderen fra Vennesla

    4 czerwca 2022

    Sommerles – wakacyjna przygoda z książką i nagrodami

    4 czerwca 2021
    Dane kontaktowe

    Polsk-Norsk Forening Razem=Sammen

    nr org. 923 205 039

    tel. +47 966 79 750 – Katarzyna
    tel. +47 968 67 210 – Sylwia

    e-mail: kontakt@razem.no

    VIPPS: #588852

    Więcej o nas »

    Ostatnio dodane

    Do Danii tylko z Kristiansand

    4 lutego 2023

    E16 zamknięta w obu kierunkach, kładka dla pieszych blokuje przejazd

    3 lutego 2023

    TOP 10 imion najchętniej nadawanych dzieciom w Norwegii i Polsce w 2022 roku

    3 lutego 2023
    Najnowsze komentarze
    • Martyna - Norweski Urząd Statystyczny chce widzieć każdy Twój paragon
    • ewa - Taras Boroweć ps. „Bulba”, przeciwnik Bandery i Rzezi Wołyńskiej
    • Katarzyna Karp - Norweskie dzieci poniżej 10 roku życia sprzedają swoje ciała online korzystając z „języka kodów”
    • Monika - Norweskie dzieci poniżej 10 roku życia sprzedają swoje ciała online korzystając z „języka kodów”
    Facebook Instagram Twitter YouTube

    Ansvarlig redaktør: Katarzyna Karp
    Adm. direktør: Sylwia Balawender
    Razem Norge arbeider etter Vær Varsom-plakatens og VVP regler for god presseskikk. Alt innhold er opphavsrettslig beskyttet.
    © 2023 Razem=Sammen | Made in Kristiansand

    Wprowadź szukaną frazę i naciśnij Enter, aby przejść do wyników wyszukiwania. Naciśnij Esc, aby anulować.