Close Menu
  • På norsk
  • Українською
  • Wiadomości
  • Społeczeństwo
  • Kultura
  • Reportaże i wywiady
  • Zdrowie
  • Aktywnie
Kategorie
  • Aktywnie
    • Podróże
    • Sport
    • Wędkarstwo
  • Kultura
    • Felieton
    • Film
    • Literatura
    • Muzyka
  • På norsk
    • Kronikk
  • Reportaże i wywiady
  • Społeczeństwo
    • Dzieci
    • Historia
    • Kulinaria
    • Lokalnie
    • Ludzie
    • NAV
    • Opinia
    • Środowisko
  • Wiadomości
    • Polityka
      • Polityka lokalna
  • Zdrowie
    • Covid-19
  • Українською
Facebook X (Twitter) Instagram YouTube
Facebook Instagram X (Twitter) YouTube Spotify
Razem Norge – polska gazeta w NorwegiiRazem Norge – polska gazeta w Norwegii
  • På norsk
  • Українською
  • Wiadomości
  • Społeczeństwo
  • Kultura
  • Reportaże i wywiady
  • Zdrowie
  • Aktywnie
Razem Norge – polska gazeta w NorwegiiRazem Norge – polska gazeta w Norwegii
Strona główna»Aktywnie»Wędkarstwo»A dlaczego wieloryby mają płuca?
Wędkarstwo

A dlaczego wieloryby mają płuca?

By Konrad Olszanowski6 czerwca 2021Brak komentarzy8 minut czytania
Udostępnij
Facebook Twitter LinkedIn Email
Artykuł został opublikowany ponad rok temu, dlatego zawarte w nim informacje mogą być nieaktualne.

Środa

– Siemano, a może pojechalibyśmy w weekend z młodymi gdzieś pod namiot?

Ma być wreszcie ładna pogoda.

– Na wyspę jakąś? Sprawdzę co i jak i się zdzwonimy.

– Git!

– Narka!

***

Czwartek

– Słuchaj, trzeba zwodować łódkę, może w piątek, żeby nie tracić czasu w sobotę?

– Późno wracam z pracy, ale damy radę, o osiemnastej?

– Przygotuję wszystko i czekam.

***

Piątek

Dzięki pomocy sąsiadów bez problemów udało nam się załadować „Mormyszkę” na przyczepę i ruszyliśmy do znanego nam od lat miejsca, z którego często wypływamy na połowy. Łódź „Mormyszka” ma swoją historię. Kupiona dawno temu, służyła nam wiernie, aż do momentu, kiedy ktoś ją… ukradł! Przypadkiem została odnaleziona i potem wyremontowana. Teraz nadal, pomimo słusznego wieku, jest niemą uczestniczką wielu wędkarskich przygód.

Wodowanie poszło gładko. Młodociani asystenci, czyli Rybieniec i Pampuńć synowie Badosia, oraz mój Kot bardzo przy tym pomagali, udzielając nam „cennych” rad i swoją obecnością, choć nieświadomie, przypominali o przepisach bezpieczeństwa. W związku z tym, że łódka była już na wodzie, Rybieniec próbował wykorzystać okazję i zapytał, czy choć przez chwilkę może połowić ryby. Trochę mnie to zdziwiło, ale zrozumiałem to pytanie dwa dni później.

***

Sobota

Pakowanie, przygotowanie, seria telefonów. Wsiadamy z Kotem do auta i jedziemy najpierw do Badosiów.

Jak zwykle w takich sytuacjach jest odrobina zamieszania, ale wreszcie udało nam się wyruszyć. Ze mną jedzie Rybieniec, poruszamy bardzo poważne i życiowe tematy. Jestem zaskoczony niektórymi pytaniami i jego dojrzałością. 

Jeszcze tylko małe zakupy i z dwugodzinnym opóźnieniem parkujemy samochody przy zacumowanej Mormyszce. Załadunek idzie dosyć sprawnie i pochwalić tu muszę własne dziecko, które nosiło wytrwale torby i śpiwory na łódkę. Natomiast Rybieniec…?  Zmontował sobie wędkę i poszedł na ryby! Towarzyszył mu Pampuńć. 

Nareszcie wsiadamy, po czym nagle  okazało się, że jeden z tatusiów zapomniał zabrać kamizelek ratunkowych. Nie powiem, który z nas, ale czekając na Badosia zdążyłem wszystko poukładać w łodzi.

Tymczasem ekipa wędkarzy pod dowództwem Rybieńca poszła na pobliski pomost, oczywiście łowić ryby.

Z lekkim pobłażaniem patrzyłem na ich wysiłki i moja pewność siebie została ukarana. Rybieniec najpierw zerwał sporą troć, by minutę później wyciągnąć fajnego rdzawca!

Owacje, gratulacje i jak to bywa w męskim młodocianym gronie, żyłka łowiecka wyskoczyła każdemu z nich na skroń. 

– Teraz ja!

– Ja też chcę!

– To moja wędka!

To wszystko na malutkim pomoście. 

Badoś wracaj!

Wrócił nareszcie i płyniemy.

Słońce i humory w zenicie. Płyniemy w poszukiwaniu dobrego miejsca na biwak, ale doświadczenie podpowiada, że przy takiej pogodzie nie będzie to łatwe.

Norwegowie to ludzie morza. Co chwila mijamy jakąś większa lub mniejszą łódź, ponton, jacht lub inne pływadło, zazwyczaj wypełnione ekipami podobnymi do naszej. Po kilku próbnych desantach, lądujemy wreszcie na jednej z tysięcy wysp okalających południową Norwegię. Spłachetek trawy przy kamienistej plaży, otoczony skałami z trzech stron będzie naszym obozem. 

Na okolicznych szkierach wypasane są często owce, co dość łatwo daje się zauważyć, gdyż cały teren usiany jest „owczymi pozostałościami” i trzeba odrobinę uważać. Na wszelki wypadek, gdyby ktoś jednak nie zauważył, właściciel stada informuje o tym przy pomocy adekwatnej tablicy.

Szybko rozbijamy namiot, grillujemy parówki, bo głód zaczął zaglądać nam w oczy i szykujemy się do połowu, to znaczy wszyscy z wyjątkiem Rybieńca, który już był gotowy.

Opływamy naszą wyspę dookoła i po chwili pierwsze branie. Maleństwo zostało wypuszczone do morza. Po chwili czuję znajome uderzenie, zacinam i wraz z synem wyciągamy pierwszego dorsza! W tym rejonie ryb jest sporo, ale nie ma jakichś wielkich potworów. Ten nasz ma około trzech kilo. Kolejne i kolejne brania. Każdy ma już coś na koncie. Wpływamy powoli do znajomego przesmyku pomiędzy wyspami Jonsøya Justøya. I wtedy się zaczęło! Branie za braniem, ryba za rybą, zaczep za zaczepem i wszystko byłoby super, gdyby nie to, że znajdowaliśmy się w wąskiej cieśninie zatłoczonej łodziami jak przeciętne miasto samochodami w godzinach szczytu. Do tego młodociani wędkarze posiadają nadzwyczajną podzielność uwagi. Potrafią łowić ryby, przemieszczać się z miejsca na miejsce bez kontroli, wysypywać przynęty, zajadać smakołyki popijając soczkiem i … zadawać setki pytań na minutę oczywiście jednocześnie!!! A ty człowieku musisz sterować, próbować trzymać wędkę, bo o łowieniu w zasadzie możesz zapomnieć, uważać na otoczenie, rozwiązywać plączące się żyłki, odczepiać złowione ryby i odpowiadać na te setki pytań!

– Tata, a wieloryb ma skrzela czy płuca?

– Płuca synku, bo to przecież ssak.

– Tak jak nietoperz?

– Tak.

– A dlaczego wieloryb ma płuca?

– Bo oddycha powietrzem tak jak my, a nie jak ryby, które pobierają je z wody.

– A kaszalot ma zęby czy fiszbiny?

– Kaszalot synku ma zęby.

– Wujek! A czy dorsze lepiej łowić na białą gumę czy czerwoną? – Rybieniec jak zwykle na ulubiony temat.

– Nie ma większego znaczenia, ważny jest ciężar i prowadzenie przynęty w wodzie.

– Wujek! Patrz jaka motorówka! – tym razem Pampuńć.

– Ale zasuwa! 

– Tata, a czy są tu wieloryby, na przykład płetwal błękitny?

– Wieloryby występują bardziej na północy Norwegii.

– A płetwal też ma płuca?

– Wujek, a czy kraby mogą żyć bez nóg?

– Wujek…

– Tata…

Relaks pełną gębą! Tymczasem na dziobie siedzi sobie Badoś i łowi. Też odpowiada chłopakom na pytania, ale w swoisty sposób.

– Zapytaj wujka! – To jego standardowa odpowiedź.

Nie wiem czy nie wprowadziłem w błąd któregoś z adeptów wędkarsko-morskich przygód, bo wkrótce straciłem zdolność rzeczowego odpowiadania na te setki pytań.

Po kilku godzinach wracamy do obozu. 

– Tata, a połowimy z brzegu? – Rybieniec nigdy nie ma dosyć.

Po skałach leziemy na drugą stronę wyspy i próbujemy dalej.

Są brania i ryby.

Po jakimś czasie z moim synkiem zwijamy się do obozu. Dołącza do nas o dziwo Rybieniec. Pompowanie materaca biorę na siebie, a młodzież zbiera drewno na ognisko.

Roślinność na naszej wyspie jest raczej uboga. Kilka rachitycznych drzewek dzikiej czereśni, karłowate sosny powykręcane wiatrem i niskopienne krzewy ogryzione od podstawy do wysokości przeciętnej owcy. Mieszka tu sporo ptaków, głównie mew srebrzystych, siodłatych oraz pospolitych śmieszek. Są także rybitwy szybujące nisko nad wodą w poszukiwaniu narybku na płyciznach, tracze nurogęsi, edredony z masywnymi dziobami i oczywiście dostojne łabędzie. Raj dla ornitologów. Skały są gładkie i niezbyt strome, jednak wspinanie się na nie nastręcza dużo trudności, ponieważ pokryte są wysychającym w słońcu mchem, który sprawia, że są śliskie. Warto jednak wejść na najwyższy możliwy szczyt, bo widok zapiera dech w piersiach i powoduje deintensyfikację dziecięcych pytań.

Badoś z Pampuńciem wrócili do obozowiska i po oprawieniu kolejnych zdobyczy wzięliśmy się do przygotowania kolacji. Będą szaszłyki, rybki i… spaghetti z puszki. Tymczasem na kilku metrach płaskiego terenu porośniętego trawą rozegrany został mecz piłkarski godny finału Ligi Mistrzów, zakończony wynikiem trzynaście do dziewięciu lub podobnym. Pogba, Messi i Ronaldo udali się na połowy krabów i zielska, a mistrz kuchni pitrasił w skupieniu kolację.

Świeża rybka z grilla smakuje wybornie. 

Podaję przepis:

Gdy poranna wstanie zorza 
Weźmij rybę prosto z morza 
Natrzyj solą, czosnkiem, pieprzem 
Te przyprawy są najlepsze 
W folię włóż aluminiową 
Taką rybę razem z głową. 
Piecz ją na ognisku małym 
Głód kucharzem jest wspaniałym, 
Bo gdy człowiek długo pości
To zostaną same ości.

Najedzeni i szczęśliwi zamierzaliśmy odrobinę odpocząć. Młodociani zajęli się swoimi sprawami, czyli wygłupami, mocząc „przez przypadek” buty i robiąc bałagan w namiocie, który spełniał także rolę strażackiej remizy w zaimprowizowanej naprędce zabawie.

Było ciepło, błogo i leniwie. Tatusiowie rozmawiali i wspominali dawne czasy, co jakiś czas łypiąc okiem w kierunku latorośli, tak na wszelki wypadek, aby zabawa nie przekroczyła progu bezpieczeństwa.

– Tata idziemy na ryby? – Kto inny niż Rybieniec mógł zadać takie pytanie?

Poszliśmy.

Zaczęło być już późno, więc czas na spanie. Nie było to takie proste zagonić towarzystwo do namiotu, a tym bardziej uciszyć, gdy już leżeli w śpiworach. 

– On mi zabrał poduszkę!

– Ja też chcę spać na środku!

– Za gorąco mi!

Po kolejnym, ostatnim, najbardziej ostatnim i najnajostateczniejszym ultimatum ogłoszonym surowym ojcowskim głosem, wreszcie zapadła cisza i zaczęły się „Nocne Polaków Rozmowy”, aż wreszcie i nas zmorzył sen.

***

Niedziela

Kaaa, kaaa, kasa… dlaczego mewy muszą się tak drzeć o nieludzkiej godzinie? Nikt tego nie wie, ale obudziły nas tym jazgotem. 

Śniadanie i kawa pomagają nam stanąć na nogi. Ekipa Badosiów wypłynęła na połów, a ja z synkiem udaliśmy się na podbój wyspy. Spacer był wspaniały, pełen ciekawych obserwacji i rozmów. Potem szybka kąpiel w zimnym morzu i zwyczajne, beztroskie wygłupy. Wracają nasi rybacy z siatką pełną ryb. Szybka parówka z grilla i zaczynamy się zbierać do domu. Po drodze łowimy jeszcze kilka ryb i ostatecznie cumujemy Mormyszkę w naszym porcie. 

Pakujemy się do aut, mamy trochę dosyć silnego słońca, które chciało nas spalić za wszelką cenę. Tymczasem Rybieniec zniknął… zniknęła także jego wędka! Odnaleźliśmy go na pomoście, gdzie oczywiście łowił ryby.

z przymrużeniem oka
Udostępnij. Facebook Twitter LinkedIn Email

Powiązane

50 Top Pizza: Grandiosa najlepszą pizzą świata

Europejska Utopia 2.0

7 zdumiewających spraw w Norwegii. Ranking subiektywny

Zostaw kometarz Anuluj komentarz

Na czasie

Srebro nie Złoto – konkurs literacki im. Jana Leończuka

Literatura 25 czerwca 2025

Wraz z Podlaskim Seniorem ogłaszamy start konkursu literackiego im. Jana Leończuka. W 2024 roku konkurs…

Egenmelding, czyli oświadczenie własne o chorobie

24 czerwca 2025

Monarchia w Norwegii: Koszty sięgają niemal pół miliarda koron

24 czerwca 2025

Norwegia obserwuje: cieśnina Ormuz 

23 czerwca 2025

Sankthans, czyli Jonsok

23 czerwca 2025

Śledztwo bez końca: Ostatni podejrzany w sprawie Lørenskog

20 czerwca 2025

Adija – córka dwóch światów

19 czerwca 2025

Rosyjscy programiści tworzyli systemy nadzoru dla Equinor – eksperci biją na alarm

18 czerwca 2025

Norwegia: wymiana prawa jazdy

17 czerwca 2025

Gjert Ingebrigtsen: Oczyszczony z zarzutów znęcania się nad dziećmi

16 czerwca 2025

REMA 1000 wycofuje produkt: natychmiast przestań go używać

15 czerwca 2025

Oslo – najmniej szczęśliwa stolica Skandynawii

13 czerwca 2025

Wypadek na Melkøya – Polak ostrzegał, teraz walczy o zdrowie

12 czerwca 2025

Tylko w Norwegii – znaczki z wycieczki

12 czerwca 2025

Otwarcie Konsulatu Honorowego RP w Kristiansand

11 czerwca 2025
Dane kontaktowe

Polsk-Norsk Forening Razem=Sammen
nr org. 923 205 039

tel. +47 966 79 750

e-mail: kontakt@razem.no

Redakcja i współpraca »

Ostatnio dodane

To musisz wiedzieć: hulajnogi elektryczne

6 lipca 2025

Wakacje w Norwegii: polecane kierunki

5 lipca 2025

Norwegia: Mandaty za wykroczenia drogowe 2025

4 lipca 2025
Współpraca

Razem Norge jest laureatem nagrody "Redakcja medium polonijnego 2025", przyznawanej przez Press Club Polska.

Facebook Instagram X (Twitter) YouTube

Informujemy, że polsko-norweskie stowarzyszenie Razem=Sammen otrzymało za pośrednictwem Stowarzyszenie "Wspólnota Polska" dofinansowanie z Ministerstwa Spraw Zagranicznych w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2024 – Media i Struktury. Nazwa zadania publicznego: Wsparcie działalności organizacji polonijnych w krajach skandynawskich Kwota dotacji 2024: 78,587.60 PLN w 2024 r. Całkowita wartość zadania publicznego 2024: 232 704,80 PLN Data podpisania umowy: Październik 2024 r. Wsparcie w ramach projektu dotyczy m. in. dofinansowania kosztów wynajmu pomieszczeń, ubezpieczenia, wynagrodzeń pracowników, zakupu materiałów biurowych oraz innych kosztów funkcjonowania organizacji.

Ansvarlig redaktør: Katarzyna Karp | Administrasjonssjef: Sylwia Balawender
Razem Norge arbeider etter Vær Varsom-plakatens og VVP regler for god presseskikk. Alt innhold er opphavsrettslig beskyttet.

© 2025 Razem=Sammen | Made in Kristiansand

Wprowadź szukaną frazę i naciśnij Enter, aby przejść do wyników wyszukiwania. Naciśnij Esc, aby anulować.