Kategorie
    • Aktualności
    • Aktywnie
    • Cecilies språk- og kulturhjørne
      • Nivå B1/B2
      • Nivå B2/C1
      • Nivå C1
    • Covid-19
    • Dzieci
    • Kulinaria
    • Kultura
      • Felieton
      • Film
      • Literatura
      • Muzyka
    • Na czasie
    • Opinia
      • Moim okiem
    • På norsk
      • Kronikk
    • PiR
    • Po godzinach
    • Podróże
    • Polecane
    • Polityka
    • Polityka lokalna
    • Popularne
    • Społeczeństwo
      • Historia
      • Lokalnie
      • Ludzie
      • NAV
    • Środowisko
    • Warto przeczytać
    • Wędkarstwo
    • Wybory 2021
    • Wydarzenia
    • Zdrowie
      • Kręg po kręgu
    • Українською
    Facebook Twitter Instagram YouTube
    Facebook Instagram Twitter YouTube
    Razem Norge – polska gazeta w NorwegiiRazem Norge – polska gazeta w Norwegii
    Subskrybuj
    • Kristiansand
    • Społeczeństwo
    • Dzieci
    • Aktywnie
    • Kultura
    • På norsk
    • Українською
    Razem Norge – polska gazeta w NorwegiiRazem Norge – polska gazeta w Norwegii
    Strona główna»Społeczeństwo»O byciu niewidocznym w branży
    Społeczeństwo

    O byciu niewidocznym w branży

    By Kristine Begot24 maja 2023Brak komentarzy4 minuty czytania
    Foto: StockSnap/Pixabay
    Udostępnij
    Facebook Twitter LinkedIn Email

    Pamiętam, jakby to było wczoraj, dzień, w którym świętowałam premierę mojej pierwszej książki. Ubrana w żółtą sukienkę i z największym uśmiechem na świecie stałam z moją debiutancką powieścią (“Gi meg en sjanse”, Sirkel Forlag) w dłoniach i promieniałam szczęściem. Spełniło się marzenie autora, a stąd już tylko iść w górę, prawda?

    Z zewnątrz mogłoby to wyglądać mniej więcej tak. Recenzje książek były entuzjastyczne, a powieść była dostępna w obu głównych sieciach księgarni, zarówno online, jak i w wielu sklepach. Zabrałam ten szeroki uśmiech ze sobą na Instagram, gdzie aktywnie dzielę się drobnymi przebłyskami z mojego życia jako pisarki i fragmentami książek, które piszę. Zaledwie pół roku po ukazaniu się mojej debiutanckiej powieści wydałam nową powieść. Tym razem w zupełnie innym gatunku, z zupełnie inną tematyką i w zupełnie innym formacie. Książka nosi tytuł “Bortkastet skjønnhet” i została opublikowana w marcu przez Kolofon Forlag, wydawcę self-publishing. Nigdy nie planowałam samodzielnego publikowania kolejnych przyszłych prac, ale chciałam opublikować tę konkretną książkę na własnych warunkach – i sprzedawać ją z całkowitą swobodą.

    Tym razem również dałam się upoić własnemu szczęściu i ubrałam się na tę okazję w czerwoną sukienkę i wciąż tak samo szeroki uśmiech. Zapomniałam już, że na poprzednią promocję książki w bibliotekach Deichmanske w Bjørvika przyszło tylko dziesięć osób. Zapomniałam już, jak bardzo byłam rozczarowany, chociaż w głębi duszy spodziewałam się, że właśnie to się wydarzy. Co więcej, redaktor nigdy nie ukrywał, jak często debiutantki przemawiają do pustej sali. Mimo to ślepo wierzyłam, że moje umiejętności spamowania wszystkich kanałów zaproszeniami na kolejną premierę książki zapewnią mi przeżycie inne niż poprzednie. W końcu nie byłam już debiutantką.

    Marzenie pisarza, nie mogłam pozwolić mu umrzeć, czyż nie?

    Kiedy świętowałam premierę mojej drugiej książki, tym razem w nocnym klubie, ze smutnym uśmiechem wzięłam mikrofon. Przedstawienie musiało trwać, mimo że sala była w połowie pusta. Posty musiały być publikowane w mediach społecznościowych i oczywiście musiałam upiększać prawdę, żeby nie wyjść na najbardziej żałosnego pisarza świata. Byłam gotowa, delikatnie mówiąc, nigdy więcej nie publikować ani jednej książki.

    Jednak dzień po premierze książki wydarzyło się coś, co dało mi nową iskrę.

    W domu, w mieszkaniu na Lørenskog, odwiedził mnie Romerikes Blad. Chcieli napisać raport o mnie i mojej diagnozie ADHD, a także o tym, jak wykorzystuję pisanie jako terapię. Oba tytuły książek zostały wymienione w artykule, a motywacja wróciła. Po raz kolejny byłam odurzona własnymi marzeniami, wyobrażając sobie, jak ten przekaz medialny stanie się zaraźliwy i zapewni potężny wzrost sprzedaży książek. Marzenie autora, teraz miało stać się moją ostateczną rzeczywistością!

    Na szczęście powstrzymałam się od otwierania szampana, ponieważ sprzedaż książek już dawno uległa stagnacji, nawet po publikacji w gazecie. Równolegle z obiema nowatorskimi publikacjami przeżywałam również kryzys życiowy i na bieżąco byłam narażona na wpadki i wypadki. Czynnik stresu był tak wysoki w ciągu ostatniego roku, że w końcu zemdlałam i kalecząc głowę podczas ferii wielkanocnych w Szwecji. Prawie nie wspomniałam o tym w mediach społecznościowych, gdzie zamiast tego nadal żyłam iluzją dobrego życia jako pisarka. Szerokie uśmiechy, głośne czytanie fragmentów, dobre recenzje blogerów książkowych.

    Byłam zmęczona w najlepszym momencie, całkowicie załamana w najgorszym. Ostateczne odkrycie przyszło dopiero wtedy, gdy zacząłam porównywać premiery moich własnych książek z koncertami wszystkich, których znam, którzy grają lub grali w zespołach. Dopiero wtedy dotarło do mnie, jak często trzeba wywalczyć sobie drogę od dołu. Szczególnie dobrze pamiętam, kiedy mój pierwszy chłopak grał na perkusji w pop-punkowym zespole, a ja chodziłam z klubów młodzieżowych do ratuszów i tańczyłam do muzyki z czterema, pięcioma, może siedmioma lub ośmioma innymi członkami publiczności. Nigdy nie przyszło mi do głowy, żeby zareagować na to, jak niewielu nas było, tych z nas, którzy pojawili się, by posłuchać na żywo nieznanego lokalnego zespołu. Dlaczego więc zareagowałam w ten sposób, kiedy nadeszła moja kolej na scenę?

    Przemysł kulturalny jest właśnie taki. Dopóki nie jesteś znany, jesteś nikim. Jesteś praktycznie niewidoczny. Ale dzięki mediom społecznościowym być może droga stała się nieco mniej stroma niż w przeszłości. Instagram jest jak lina, która pomaga ci wspinać się po ścianie góry, powoli, ale pewnie.

    W przyszłym roku ukaże się nowa powieść, tym razem wydana przez większe wydawnictwo. Niedługo ukaże się też mój pierwszy tomik poezji. Nikt nie wie, czy marzenie autora będzie kiedyś przypominać to, co przedstawiam w mediach społecznościowych. Ale i tak nie mogę się teraz poddać. Nie wtedy, kiedy w końcu zaczęłam się wspinać po tym ciężkim podjeździe, mając w głowie koncerty klubów młodzieżowych i szampana gotowego w lodówce.

    książki pisarz
    Udostępnij. Facebook Twitter LinkedIn Email

    Warto przeczytać

    Niewolnictwo w Norwegii

    Dlaczego Saamowie, a nie Lapończycy?

    Prawa pracownicze w życiu zawodowym – dla wszystkich?

    Zostaw kometarz Anuluj komentarz

    Od serca. Kobieta

    Społeczeństwo 8 marca 2021

    Kochane. Piszę do Was ten list, bo wiele nas łączy. Niejedna z Was wie, jak…

    Skutki uboczne szczepień

    14 kwietnia 2021

    Pomimo obietnic, ceny żywności wzrosną

    12 stycznia 2023

    Kristiansand bez ograniczeń. Co dalej?

    28 września 2021

    Na początku było słowo

    15 lutego 2021

    Czas na polsko-ukraińskie pojednanie

    26 marca 2022

    Polski kulturysta w norweskich barwach

    21 kwietnia 2023

    Martwe wody Gillsvannet

    23 listopada 2021

    WEF za zniesieniem posiadania samochodów

    28 lipca 2022

    Śledzenie dzieci w internecie

    16 maja 2022

    Zwyczaje niezwyczajne

    28 lutego 2021

    Millehaugen odnaleziony w lesie

    8 czerwca 2022

    Pomóż nam pomagać

    4 maja 2022

    Kristiansand: równe szanse dla dzieci i młodzieży

    21 września 2021

    Norwegia: Gwałtowny spadek cen mieszkań we wrześniu

    11 października 2022
    Dane kontaktowe

    Polsk-Norsk Forening Razem=Sammen

    nr org. 923 205 039

    tel. +47 966 79 750 – Katarzyna
    tel. +47 968 67 210 – Sylwia

    e-mail: kontakt@razem.no

    VIPPS: #588852

    Więcej o nas »

    Ostatnio dodane

    Niewolnictwo w Norwegii

    30 maja 2023

    Jedenaste: nie symuluj

    30 maja 2023

    Myrdal: Pozostawiony namiot – zakończono poszukiwania

    29 maja 2023
    Najnowsze komentarze
    • The Wizard of Oz - „Jesteś z Polski? Ale przecież jesteś ładna!”
    • Sylwia - Rozrywka w Oslo – przewodnik po… barach
    • Katarzyna Karp - „Jesteś z Polski? Ale przecież jesteś ładna!”
    • Jacek - „Jesteś z Polski? Ale przecież jesteś ładna!”
    Facebook Instagram Twitter YouTube

    Ansvarlig redaktør: Katarzyna Karp | Adm. direktør: Sylwia Balawender
    Razem Norge arbeider etter Vær Varsom-plakatens og VVP regler for god presseskikk. Alt innhold er opphavsrettslig beskyttet.

    © 2023 Razem=Sammen | Made in Kristiansand

    Wprowadź szukaną frazę i naciśnij Enter, aby przejść do wyników wyszukiwania. Naciśnij Esc, aby anulować.