Kategorie
    • Aktualności
    • Aktywnie
    • Cecilies språk- og kulturhjørne
      • Nivå B1/B2
      • Nivå B2/C1
      • Nivå C1
    • Covid-19
    • Dzieci
    • Kulinaria
    • Kultura
      • Felieton
      • Film
      • Literatura
      • Muzyka
    • Na czasie
    • Opinia
      • Moim okiem
    • På norsk
      • Kronikk
    • Po godzinach
    • Podróże
    • Polecane
    • Polityka
    • Polityka lokalna
    • Popularne
    • Społeczeństwo
      • Historia
      • Lokalnie
      • Ludzie
      • NAV
    • Środowisko
    • Warto przeczytać
    • Wędkarstwo
    • Wybory 2021
    • Wydarzenia
    • Zdrowie
      • Kręg po kręgu
    • Українською
    Facebook Twitter Instagram YouTube
    Facebook Instagram Twitter YouTube
    Razem Norge – polska gazeta w NorwegiiRazem Norge – polska gazeta w Norwegii
    Subskrybuj
    • Kristiansand
    • Społeczeństwo
    • Dzieci
    • Aktywnie
    • Kultura
    • På norsk
    • Українською
    Razem Norge – polska gazeta w NorwegiiRazem Norge – polska gazeta w Norwegii
    Strona główna»Kultura»Felieton»Skąd naprawdę jesteś?
    Felieton

    Skąd naprawdę jesteś?

    By Kristine Begot23 stycznia 20232 komentarze4 minuty czytania
    Foto: Jake Blucker/Unsplash
    Udostępnij
    Facebook Twitter LinkedIn Email

    Kristine Begot jest autorka powieści „Gi meg en sjanse”

    — Skąd właściwie jesteś?

    To pytanie prześladuje mnie, gdziekolwiek się udam, nawet w moim rodzinnym Stavanger, gdzie dialekt sam w sobie powinien być wystarczającą odpowiedzią na pytanie, gdzie się urodziłam i wychowałam.

    Patrzę w lustro i widzę oczy, które odziedziczyłam po moim norweskim ojcu. Mój ciemny kolor włosów również pochodzi z jego strony rodziny. Poza tym przypominam młodą wersję mojej matki Polki, o rysach, o których nigdy nie myślałam, że nie są norweskie. Skąd właściwie jesteś? To pytanie zadawały mi różne osoby przy wielu różnych okazjach. Niektórzy mówią, że wydaję się nie całkiem norweska, bo lubię się trochę stroić. Inni dlatego, że w spotkaniach z nieznajomymi mam w sobie taką samą życzliwość, serdeczność i hojność, z jaką sama pragnę być przyjmowana. Jak bardzo jest, lub nie jest to norweskie wiedzą tylko osoby, które zadają pytanie.

    Sama już nie wiem, co jest norweskie, a co polskie, poza oczywistymi rzeczami, takimi jak język, tradycje, kultura kulinarna i rozrywka. Wiem tyle, że rodzina mojej mamy mieszka w Krośnie, a rodzina mojego ojca w Stavanger. Ja sama stoję jedną nogą w każdym kraju i nie mam pojęcia, gdzie należę. Kiedy podróżuję do Polski, czuję się Norweżką i nie bez powodu, ponieważ mówię o wiele za słabo po polsku, aby móc identyfikować się z lokalnymi mieszkańcami. Mimo to nie czuję się wystarczająco Norweżką w Norwegii. I nigdy się tak nie czułam.

    Ja sama stoję jedną nogą w każdym kraju i nie mam pojęcia, gdzie należę.

    Zawsze byłam dzieckiem, które co wakacje jeździło do kraju mamy, podczas gdy wszystkie inne dzieci z klasy jeździły do ​​Hiszpanii, Grecji, Danii lub innych miejsc, gdzie norweskie rodziny z klasy średniej często wyjeżdżały na wakacje. Nigdy nie nauczyłam się jeździć na łyżwach czy nartach i nigdy nie pojechałam na wycieczkę w góry w okresie wielkanocnym. Często jeździliśmy do Polski również w okresie Świąt Wielkanocnych. Niekoniecznie w odwiedziny do rodziny. Mogliśmy spokojnie podróżować w dowolne miejsce w kraju, bo ostatecznie celem było odczucie bliskości z ojczyzną mojej mamy. Wtedy zrozumiałam jej potrzeby. Zrozumiałam, jak ważne było dla niej odwiedzenie miejsca, skąd pochodzi.

    Rozumiem, jak ważne jest dla ciała i duszy, nie tylko dla serca, móc usłyszeć własny język, poczuć smaki i zapachy nostalgii, spacerować ulicami miasta wypełnionego architekturą przypominającą dom i poczuć więź przynależności do mijanych ludzi. Foto: Zach Reiner/Unsplash

    Ale rozumiem ją jeszcze lepiej teraz, kiedy sama doświadczyłam bycia tą, która odrywa się od swoich korzeni, by szukać szczęścia gdzie indziej.

    Rozumiem, jak ważne jest dla ciała i duszy, nie tylko dla serca, móc usłyszeć własny język, poczuć smaki i zapachy nostalgii, spacerować ulicami miasta wypełnionego architekturą przypominającą dom i poczuć więź przynależności do mijanych ludzi. Ludzi, którzy dorastali przy tej samej muzyce w radiu, tych samych programach w telewizji, tych samych przepisach w rodzinnej kuchni.

    Wraz z emigracją przychodzi tęsknota za domem, z którą tylko inni emigranci będą mogli się utożsamić. Dopiero kiedy przeprowadziłam się do Francji, gdzie mieszkałam przez siedem i pół roku, naprawdę zrozumiałam, jak ważne musiały być te święta wielkanocne i wakacje dla mojej matki. Coś tak prostego, jak zakup artykułów spożywczych, których nie ma w kraju, do którego się przeprowadziłeś, jest postrzegane jako wielkie i wspaniałe wydarzenie, gdy w końcu stajesz z koszykiem pełnym czekoladek, herbatników i wędlin z dzieciństwa.

    Nawet smak herbatnika może przypominać podróż w czasie, po długim okresie tęsknoty za domem.

    Jako osoba zanurzona w paru kulturach w pewnym stopniu żyję z tą tęsknotą przez cały czas, ale to, jak wspomniałam, lata we Francji sprawiły, że naprawdę postawiłam sobie szereg pytań dotyczących własnej tożsamości. Dużo podróżowałam, dużo się przeprowadzałam, wiele osiągnęłam, a im więcej się uczę, tym bardziej jestem zdezorientowana. Znów zadaję sobie to samo pytanie, które zadają mi inni.

    Skąd tak naprawdę jestem?

    Czy to język, który najlepiej opanowałam, decyduje o tym, skąd pochodzę, czy też kultura, w której dorastałam, najlepiej mnie definiuje?

    Czy to język, który najlepiej opanowałam, decyduje o tym, skąd pochodzę, czy też kultura, w której dorastałam, najlepiej mnie definiuje? Schayane Feitoza/Unsplash

    Czy przynależność dotyczy ludzi wokół nas i tego, jak dobrze się przy nich czujemy, czy też jest to związek z krajem, miastem, obszarem geograficznym, w którym zakochujemy się z powodów osobistych?

    Jestem w połowie Norweżką, w połowie Polką i mieszkałam w Stavanger, Oslo, Bergen, Anglii, USA i Francji – a teraz ponownie przeprowadziłam się do wschodniej Norwegii (Lørenskog). Nie chcę już zadawać sobie pytania, skąd tak naprawdę pochodzę, ale raczej skierować pytanie w przyszłość i usłyszeć, dokąd prowadzi droga dalej.

    emigracja
    Udostępnij. Facebook Twitter LinkedIn Email

    Warto przeczytać

    Do Danii tylko z Kristiansand

    E16 zamknięta w obu kierunkach, kładka dla pieszych blokuje przejazd

    TOP 10 imion najchętniej nadawanych dzieciom w Norwegii i Polsce w 2022 roku

    2 komentarze

    1. Grego on 23 stycznia 2023 10:34

      Moze warto zadac sobie inne pytanie: https://www.ted.com/talks/taiye_selasi_don_t_ask_where_i_m_from_ask_where_i_m_a_local?language=en

      Odpowiedz
      • Katarzyna Karp on 23 stycznia 2023 10:44

        Tak, zdecydowanie. Myślę, że pytań, które warto sobie zadać jest wiele!

        Odpowiedz

    Zostaw kometarz Anuluj komentarz

    Fenomen skandynawskich kryminałów

    Kultura 2 stycznia 2022

    Od gry w piłkę, przez grę w zespole muzycznym, do gry w pierwszej lidze autorów…

    Szczepańskie wywiady: Razem

    19 kwietnia 2022

    Gdzie na sanki w Kristiansand?

    2 grudnia 2021

    Ubrani w uśmiech

    26 sierpnia 2021

    Kawiarnia Kudos, młodzież płaci połowę

    22 lutego 2021

    Wiadomości z piątej ręki: make Královec Czech again, czyli aneksja Kaliningradu przez Czechy

    7 października 2022

    Najdłuższy międzypaństwowy spór o ziemię w Europie wreszcie zakończony

    1 kwietnia 2022

    Agder: brutalne pobicia. Policja prosi świadków o informacje

    6 grudnia 2022

    Nie bądź bezbronny. Fair Play w pracy

    28 kwietnia 2021

    Rząd zaostrza wymogi wjazdowe i kontrole graniczne

    19 listopada 2021

    Szkolny powrót do normalności?

    25 sierpnia 2021

    Zmiany w systemie kwarantanny hotelowej i złagodzenie ograniczeń wjazdu

    21 maja 2021

    To nie obciach, to inteligencja!

    21 października 2021

    Spotkanie dla organizacji wolontariackich – Ukraina

    4 marca 2022

    Norwegia spada w rankingu najszczęśliwszych państw świata

    13 stycznia 2022
    Dane kontaktowe

    Polsk-Norsk Forening Razem=Sammen

    nr org. 923 205 039

    tel. +47 966 79 750 – Katarzyna
    tel. +47 968 67 210 – Sylwia

    e-mail: kontakt@razem.no

    VIPPS: #588852

    Więcej o nas »

    Ostatnio dodane

    Do Danii tylko z Kristiansand

    4 lutego 2023

    E16 zamknięta w obu kierunkach, kładka dla pieszych blokuje przejazd

    3 lutego 2023

    TOP 10 imion najchętniej nadawanych dzieciom w Norwegii i Polsce w 2022 roku

    3 lutego 2023
    Najnowsze komentarze
    • Martyna - Norweski Urząd Statystyczny chce widzieć każdy Twój paragon
    • ewa - Taras Boroweć ps. „Bulba”, przeciwnik Bandery i Rzezi Wołyńskiej
    • Katarzyna Karp - Norweskie dzieci poniżej 10 roku życia sprzedają swoje ciała online korzystając z „języka kodów”
    • Monika - Norweskie dzieci poniżej 10 roku życia sprzedają swoje ciała online korzystając z „języka kodów”
    Facebook Instagram Twitter YouTube

    Ansvarlig redaktør: Katarzyna Karp
    Adm. direktør: Sylwia Balawender
    Razem Norge arbeider etter Vær Varsom-plakatens og VVP regler for god presseskikk. Alt innhold er opphavsrettslig beskyttet.
    © 2023 Razem=Sammen | Made in Kristiansand

    Wprowadź szukaną frazę i naciśnij Enter, aby przejść do wyników wyszukiwania. Naciśnij Esc, aby anulować.